Brzina mogućeg propadanja ekosistema – Amazonija bi mogla da se „uruši“ kroz 50 godina
Prema nedavno sprovedenoj studiji zaključeno je da se veći biomi lakše raspadaju od manjih, što bi značilo da se čak i ekosistemi koji su veličine Amazonije mogu „lako“ urušiti kroz nekoliko decenija.
Foto-ilustracija: Unsplash (Francesco Ungaro)
Studija je objavljena u utorak, 10. marta, u časopisu „Nature Communications“, s ciljem da rezultati pokažu da nije ostalo mnogo vremena za borbu sa klimatskom krizom, kao i sa smanjenjem biodiverziteta.
Kroz tumačenje 42 slučaja „promene režima“, kako je definisano situacija promene iz jednog stanja u drugo, kao na primer nestanak vegetacije u Sahelu, izbeljivanje koralnih grebena na Jamajci, eutrofikacija jezera u Kini, dezertifikacija poljoprivrednog zemljišta u Nigeru, opadanje populacije riba u Njufaundlendu i sličnih slučajeva, što je doprinelo ispitivanju odnosa između veličine ekosistema i brzine njegovog urušavanja.
Zaključak do kojeg su došli jeste da složeniji i veći biomi jesu elastičniji u početku u odnosu na manje i jednostavnije sisteme, ali čim se dostigne takozvana prelazna tačka, brže se „ruše“ jer se greške ponavljaju kroz njihove modularne strukture.
Pročitajte još:
Prema tom zaključku, naučnici su napravili procenu da ekosistem poput Amazonije, čija je površina oko 5,5 miliona km2, kada pogodi prelaznu tačku, može da se uruši za oko 50 godina. S druge strane, sistem veličine koralnih grebena Kariba, oko 20.000 km2, bi mogao da doživi kolaps za oko 15 godina nakon dostizanja prekretne tačke.
Kao primer navode se suše i požari u Australiji, što može da ukazuje na ekosistem koji je počeo da slabi.
Foto: Wikipedia/Gleilson Miranda
Oni koji se slažu sa premisama ove studije smatraju da je brzo reagovanje neophodno, odnosno da je potrebno pripremiti se za velike promene u ekosistemima i svakako poraditi na zaštiti postojećih. Još jednom se ističe važnost borbe protiv eksploatacije resursa, kao i održavanje biološke raznolikosti.
U Brazilu smatraju da moraju da pooštre novčane kazne za ugrožavanje životne sredine i prašuma.
Iako autori studije napominju da ona ne obuhvata samo određene regije, već se bavi brzinom potencijalnih promena ekosistema, ima i onih koji se protive ovim tvrdnjama, smatrajući da je prevelik oslonac na pojedinačne slučajeve promena u ekosistemima, pogotovo kad je reč o vodenim površinama, te da se ne mogu na njima temeljiti zaključci i za drugačije regije, poput tropskih šuma.
Podeli
